De Wonderschone snelheid van Twitter

“Alone we can do so little; together we can do so much.” 

Toen we afgelopen zondagavond besloten de weg van Twitter in te zetten om onze grootste wens te vervullen hadden we niet kunnen dromen wat voor vlucht het zou nemen. Al had ik wel een duidelijk plan voor ogen waardoor ik veel mensen zou kunnen bereiken, als ze tenminste zouden meewerken natuurlijk, die BN-ers…

Ik schreef twee tweets. De ene zou ik de BN-ers sturen met een verzoek tot retweeten van mijn volgende die ik dan direct daarna naar hen zou sturen.

Zou jij 2 vrouwen met n kinderwens willen helpen? Wij zoeken n donor. Please RT mijn volgende Tweet. Onze dank zal groots zijn.

2 vrouwen #WareLiefde zoeken n #zaaddonor om hun grootste wens te laten uitkomen. Leuke, dappere mannen: We need you! Please RT :)

Met een kop cappuccino en veel goede moed ging ik maandagochtend 10.00u aan de slag en begon met het ‘aanspreken’ van BN-ers die online waren.

Ik sprak er velen aan, maar ik kreeg geen enkele reactie. Ik baalde, maar bedacht me dat ik geduld moest hebben. Ik was net begonnen! En juist op dat moment was het Heleen van Royen die als eerste een twitter bericht van me retweete. Ik kon wel gillen van geluk! Yes! Zou dit dan het begin van ons Wonder zijn? Heel langzaam begon het te lopen. Ik kreeg reacties, zowel positief als negatief en beantwoordde iedereen: bedankte de positievelingen en probeerde ons te verdedigen tegenover de negatieveilingen.

Daarna volgden retweets van Victoria Koblenko, Saskia Noort en Miss Montreal.

Wat een wonderschone dames! :)

Na de RTs van deze vier dames heb ik geen BN-er meer hoeven aanspreken want Twitterend NL begon ons verzoek om een zaaddonor driftig te retweeten en de reacties namen toe. De mailbox die ik hiervoor in het leven had geroepen liep vol (wonderschoon@hotmail.nl) en verdere verspreiding van onze boodschap was niet nodig wilden we het overzicht houden op het aantal mannen. Waren we doorgegaan met het aanspreken dan zouden er nog veel meer reacties zijn gekomen, maar we hebben er nu al zoveel! Wat een keus!

Wat een leuke mannen! :) En de vrouwen dan, die hun man aanbieden met zoveel enthousiasme en liefde! Jonge twintigers die heel schattig met hun vriendinnetje overleggen en dan samen besluiten dat ze ons graag willen helpen. En de verhalen van andere stellen als wij en nog meer leuke mannen! :) Ik sta echt paf van het aanbod wat ons ineens toe is gekomen. De lieve woorden en verhalen die mensen met ons delen. W A U W….

Iedereen alvast ontzettend bedankt voor dat. De persoonlijke dank volgt nog, maar voor nu willen we dat jullie weten dat wij heel erg dankbaar zijn voor alle mails! :)

MEDIA

Vanaf de eerste dag worden we ook aangesproken door verschillende media. Televisie, radio en kranten willen ons verhaal. Willen ons spreken, willen weten wie wij zijn. We zijn nog niet ingegaan op deze verzoeken. Enkel het AD en Editie.nl hebben we gesproken om te zorgen dat het bekender werd dat we een zaadje zochten.

Woensdagochtend verscheen het artikel over onze zoektocht in het AD. Daarna stroomde Twitter over. We werden werkelijk overspoeld met reacties, berichten en veelal heel mooie woorden. Het NL wat we nu hebben leren kennen is 95% positief over donorschap en 5% vind het niks. Het donorschap niet en ook onze zoektocht via Twitter niet.

ANONIEM

De reden dat we nu nog anoniem willen zijn heeft mede te maken met het feit dat onze families nog niet op de hoogte waren. De ene helft is nu op de hoogte, de andere helft moet nu binnen enkele dagen volgen want mijn gevoel zegt dat we ons niet al te lang meer kunnen verstoppen. Al vind ik het nog steeds niet echt nodig ons bekend te maken omdat het gaat om een zaadje, een nieuw leven wat met liefde zal worden omarmd en niet om ons als moeders.

Aan de andere kant merken we ook dat we mensen inspireren en misschien zelfs kunnen helpen met hun zoektocht naar precies hetzelfde als wij. En die reden heeft ons aan het denken gezet want als we mensen kunnen helpen die hetzelfde ‘probleem’ hebben als wij, dan willen we dat erg graag.

Als je elkaar kunt helpen en je bent in de positie dat te doen, vinden wij dat je dat nooit mag laten...

"Verbrand de krukken niet, die u in tijd van zwakte hulp verleenden."