We zijn nu drie weken verder. Drie weken geleden zaten we middenin onze onverwachte Rush. Zaten we middenin onze ‘5 seconds of fame’. Dat is echt te onwerkelijk om te bevatten. Voor ons lijkt het alsof het al veel langer speelt omdat er zoveel is gebeurd, zoveel is gereageerd, zoveel is gezegd, zoveel is gevoeld… Zoveel dat het minstens een half jaar lijkt.
Drie weken…
Afgelopen vrijdag zijn we naar de huisarts geweest. Om ons te laten inlichten over de volgende stap(pen). Eigenlijk kon ze ons niet veel verder helpen omdat we onszelf blijkbaar al erg goed hebben voorgelicht. Er was maar weinig wat ze ons kon vertellen en de vruchtbaarheidstest die we voor ogen hadden, die bestaat niet eens! Hij bestaat wel, maar dat is niet iets wat zomaar even kan en mag. Daar grijp je pas naar als het niet lukt om zwanger te worden. Dan ga je kijken of je misschien niet vruchtbaar bent. Eerder niet.
Ach ja. Zo leer je weer eens wat! ;-)
We gaan nu ontmoetingen inplannen. Een aantal mannen zijn serieus en voelen goed. Dus de volgende stap is ze te ontmoeten. Een gesprek doet natuurlijk veel meer dan een mail. Je moet elkaar meemaken. Aanvoelen.
We geven onszelf even de tijd om te bedenken hoe we deze ontmoetingen vorm gaan geven. We vinden het erg belangrijk dat het voor iedereen goed voelt want het is nogal wat natuurlijk.
Zelf zijn we ook nog steeds vol verwondering over wat ons gebeurt, dus nemen beslissingen in een rustig tempo zodat alles precies goed kan indalen.
En Wonderschoon? Die kijkt van een afstandje toe… Met glinsterende ogen. Hoopvol. En vol geloof. Drie weken jong is onze Droom, maar gegrift in ons gezamenlijke hart als was het er altijd al…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten